Oud-agente Linda van Riel werkt bij JOOST

‘Zomaar’ afscheid van de politie nemen, doe je als agent doorgaans niet. Ook Linda had tijd nodig om de knoop door te hakken. “Besef: ik was zeventien jaar toen ik aan de politieopleiding begon”, vertelt ze. “Ik had mijn rijbewijs nog niet eens. Mijn vader was destijds agent en ik vond het volkomen logisch dat ik hem qua beroep achterna zou gaan.” In de jaren die volgden, zat ze bij de Mobiele Eenheid, was ze familie-agent en – de laatste vijf jaar – wijkagent. “Ik kijk daar met erg veel plezier op terug. Vooral het sociale aspect, het ‘dicht bij de burger staan’ vond ik fantastisch.”

“Ik heb het politiewerk 23 jaar lang gedaan. 23 jaren waarin ik ook veel leed heb gezien, bizarre dingen zag en overal vooraan stond. Hierdoor heb ik mezelf ontwikkeld en veel mensenkennis opgedaan. Het waren ook jaren waarin de politieorganisatie veranderde. Ik merkte dat de afstand tussen ‘agent en burger’ langzaam groter werd. Dat vond ik jammer. Mijn aanpak was er altijd eentje waarbij ik ‘in vredestijd’ de verbinding met mensen maakte. Daar profiteer je van op het moment dat er problemen zijn, bijvoorbeeld om te achterhalen wat er schuilging achter emoties of een begane daad. Dan heb je met elkaar al een vertrouwensbasis waarop je verder kunt bouwen. Maar daar was steeds minder tijd voor, vond ik. Ik vond het best moeilijk om te erkennen dat mijn toekomst na al die jaren misschien wel buiten de politie lag.”

Wat volgde, was een persoonlijke zoektocht naar wat ze voor zich zag als de ideale baan. Waarden als persoonlijk contact, met mensen werken en hulp bieden bleven bovenaan haar lijstje staan. “Ik heb heel wat vacaturesites afgestruind. Maar er zat er geen eentje tussen waarvan ik dacht: ‘die baan of functie past écht bij mij!’ Tót een oud-collega van de politie me in de zomer van 2023 een vacature van JOOST onder de neus schoof met de woorden: ‘dit is echt iets voor jou’.”

“Ik werd nieuwsgierig. JOOST bleek een wijkconsulent te zoeken. En bij het lezen, begon er inderdaad iets te kriebelen. De informele toon stond me erg aan, net zoals de omschrijving van het takenpakket waarin alles draaide om sociaal wijkbeheer. Ik trok de stoute schoenen aan en solliciteerde.” Met succes, want in november 2023 begon ze als wijkconsulent in de Boxtelse wijk Selissen en in Berlicum. “Dat afscheid van de politie is er dus écht van gekomen”, lacht ze. Nooit gedacht dat ik vanuit de politiewereld de volkshuisvesting in zou rollen. Zo zie je maar dat het bloed kruipt waar het niet gaan kan.”

Reflecterend op haar eerste jaar bij een woningcorporatie kan ze niet anders concluderen dan dat ze hier doet “wat ik het liefst deed toen ik nog bij de politie werkte. Persoonlijk contact leggen met huurders, overleggen met netwerkpartners. Kortom, de tijd nemen om met mensen te praten om de oorzaak van een probleem te achterhalen. En zo een goede oplossing te vinden.” Waar ze als agent veel contact had met woningverhuurders heeft ze nu als wijkconsulent van JOOST veel contact met de politie. “Ik zit nu dus aan de andere kant van de tafel. Maar het feit dat het nog steeds ‘dezelfde tafel’ is, betekent dat ik me als een vis in het water voel bij onderwerpen die het sociale wijkbeheer of de leefbaarheid in wijken raken. Dan heb ik het niet alleen over overlast, maar ook over de inzet van maatschappelijk werk, noodopvang of sociaal-psychiatrische hulpverlening. Allemaal thema’s waar je ook als wijkconsulent mee te maken kunt krijgen. Razend interessant.”

“Bij de politie word je altijd uitgedaagd om in oplossingen te denken. Dat komt in mijn werk als wijkconsulent absoluut van pas. Door betrokken te zijn, kom je achter de voordeur, signaleer je zaken op sociaal vlak, raak je in gesprek en bouw je een vertrouwensband op. Vandaar dat ik volop de wijk in ga. Een praatje maak met mensen op straat. Bij huurders thuiskom om te horen hoe het gaat.” Haar credo is dat mensen van zichzelf geen kwaad in de zin hebben. “Ik vind het een uitdaging om iemand juist in zijn kracht te zetten. Stel dat iemand met een huurachterstand kampt. Of overlast veroorzaakt. Dan zeg ik altijd: ‘Er is niks mis met jouzelf, je laat alleen geen goed huurderschap zien. Kunnen we dit oplossen?’ Ik vind het fantastisch om daarmee aan de slag te gaan.”