Voor hetzelfde geld…

werk je aan
leefbare wijken

Tim verruilde de logistiek voor de corporatiewereld en vond precies wat hij miste: betekenisvol werk. Als sociaal beheerder gaat hij verder dan stenen. Hij lost overlast op, ondersteunt bewonersinitiatieven en werkt aan leefbare wijken. Met vrijheid, verantwoordelijkheid en impact voelt hij zich hier helemaal op zijn plek.

Interview Tim Woudsma featured person

Je werkte eerder in de logistiek. Hoe ben je bij een woningcorporatie beland? 

‘In de logistiek draaide alles om geld en deadlines. Ik miste iets. Toen ik zelf ging huren en geholpen werd door een woonconsulent, dacht ik: dát is het. Werken met mensen, iets betekenen. Eerst als wijkbeheerder, nu als sociaal beheerder.’


Wat is het grootste verschil tussen die twee functies?

‘Als wijkbeheerder was ik vooral bezig met een schone, hele en veilige buurt. Nu ga ik als sociaal beheerder meer de diepte in: overlastzaken, bewonersinitiatieven, juridische zaken. We zijn een kleine organisatie, eigenlijk alles wat met bewoners te maken heeft, komt langs.’


Wanneer voelde je: dit werk past écht bij mij? 

‘Niet op één moment, maar het groeit. Bijvoorbeeld als ik merk dat we met huurders écht iets kunnen verbeteren, of als ik zie dat we de huur van bewoners ook weer in de wijk investeren, in de vorm van verbeteringen.’


Wat zeg jij op een verjaardag als iemand vraagt: 'Wat doe jij eigenlijk de hele dag?'

‘Ik probeer bewonersconflicten op te lossen. Soms gaat het over geluidsoverlast, een verwaarloosde tuin of zelfs drugsoverlast. 

Tim Woudsma - Sociaal Beheerder

Tim Woudsma - Sociaal Beheerder

Ik houd me ook graag bezig met allerlei activiteiten in de wijk en het ondersteunen van bewonersinitiatieven. Geen dag is hetzelfde.

Met welke maatschappelijke uitdaging voel je je het meest verbonden?

‘Met leefbaarheid én woningnood. Ik zie hoe lastig het is om woonruimte te vinden. Dat ervaar ik ook persoonlijk trouwens. Mensen denken wel eens dat ik via m’n werk makkelijker aan een woning kom, maar zo werkt het helaas niet. Wel voel ik des te sterker hoe belangrijk dit werk is.’


Wat leer je hier wat je nergens anders had geleerd?

‘Flexibiliteit, schakelen tussen bewoners, collega’s en externe partijen. En ook structuur aanbrengen in processen, dat had ik van mezelf nooit verwacht. Je groeit in alles mee.’


Wat maakt jouw werk soms zwaarder dan mensen denken? 

‘Dat je te maken hebt met complexe situaties én emoties. Mensen verwachten vaak dat wij álles oplossen. Terwijl we bewoners juist proberen te stimuleren om zelf stappen te zetten. Daar helpen we ze bij, maar de verantwoordelijkheid blijft bij henzelf.’


En wat weet bijna niemand van buitenaf?

‘Hoeveel werk er achter iets als een renovatieproject zit. Of hoeveel afstemming er nodig is als er iets in de wijk verandert. Dat zie je niet als buitenstaander, maar het is cruciaal voor een goed resultaat.’


Wat zou je tegen mensen zeggen die twijfelen of dit werk wel ‘de moeite waard’ is?

‘Dat je het voor de arbeidsvoorwaarden écht niet hoeft te laten. Het is inhoudelijk werk met impact, en je krijgt er verantwoordelijkheid en vrijheid bij. Plus: de sfeer is vaak informeel en betrokken. Ik ga voorlopig in elk geval niet terug naar de commerciële wereld.’


Tot slot: waar ben je het meest trots op? 

‘Dat ik ervoor zorg dat mensen weer prettig kunnen wonen. Als we overlast oplossen, of als we samen met bewoners een buurtinitiatief opzetten, zoals een natuurtuin in de wijk. Dát zijn de momenten waarop je voelt: dit werk doet ertoe.’

Bekijk meer verhalen